Belanghebbenden en belangen bij het huidige pensioensysteem

Actuarissen gaan echt niet bijten in de hand die hen voedt! Accountants eveneens. Toezichthouders, beleggers, verzekeraars, wie belangen heeft bij het huidige systeem zit niet te wachten op verandering. Werkgevers en vakbondenworden in een ander bericht besproken. Hier worden een paar belangen op een rijtje gezet.

Actuarissen maken vooral berekeningen voor de kapitaaldekking bij aanspraken. Dat speelt op bij premie, dekkingsgraad, indexeren dan wel korten, etc. Velen van hen hebben een dikbelegde boterham. Het loslaten van aanspraken in de opbouwfase schaadt dan ook hun belang. Goed om hieraan te denken als we weer eens vernemen hoe geweldig pensioenen in Nederland geregeld zijn en dat we dat vooral niet wezenlijk moeten aanpakken.

Op zoek naar rendement is de laatste jaren aardig wat pensioenvermogen ondergebracht bij Angelsaksische vermogenbeheerders. Hun kosten zijn veelal hoger dan in Nederland gebruikelijk is … of was. Het belang van vermogensbeheerders is natuurlijk om dat vermogen te blijven beheren.

Bij en om pensioenfondsen bestaat allerlei werkgelegenheid dat ook de dag mag vrezen dat kapitaalgedekte aanspraken in de opbouwfase worden losgelaten.

Verzekeraars doen ook hun best flink wat pensioenwerk naar zich toe te trekken.

Een deel van de kosten gaat dan wel op aan winst, reclame en bestuurdersbonussen, bijvoorbeeld. Dat laatste komt tegenwoordig ook voor bij de grotere pensioenfondsen moet hier wel bij worden gezegd. Verzekeraars

lijken wel geïnteresseerd in een overstap op naar een systeem waar aanspraken niet meer centraal staan, zoals de premie pensioen instelling. (PPI is de afkorting, zoek elders eventueel informatie hierover.)

Accountants moeten akkoord gaan met de aanspraken aan het eind van het jaar. Ik heb vaak gehoord dat deze controle een wassen neus is. Ik heb die indruk ook wel eens bevestigd gezien. Doorgaan met de huidige systematiek dient ook hun belang.

Bij toezicht heb ik steeds meer de indruk dat op de keeper beschouwd ze alleen met zichzelf bezig zijn. De gan van zaken bij de Nza met ArthurGotlieb en wat daarna naar buiten is gekomen is exemplarisch voor organisaties die eigenlijk amper tegendruk van buitenhebben. Juridisch tegenspel is lastig en veelomvattend en de politiek lijkt vooral blij te zijn dat ze allerlei verantwoordelijkheden mooi op afstand hebben weten te zetten. Echter, De Nederlandsche Bank heeft griezelig veel ruimte om beleid te bepalen of in te vullen. Bovendien worden veranderingen in wetgeving bijvoorbeeld met toezicht afgestemd. Ik begrijp niet dat een onderwerp als minder pensioenfondsen niet midden in de politieke arena wordt uitgewerkt. Maar ik begrijp heel goed dat toezicht dit zo wil houden.

Natuurlijk zijn daar ook nog de deelnemers – gewezen, gepensioneerd of nog actief. Met name de belangentegenstelling tussen de oudere en de jongere deelnemer is nogal pijnlijk, vooral als er nog premie wordt betaald. (De doorsnee immers is voor de jongere deelnemer minder dan de actuariële en voor de oudere is dit omgekeerd. Zodoende heeft de oudere dus sowieso een groter belang bij de huidige status quo.) Bovendien wil de gewone werknemer, diens vertegenwoordigers en steunkrachten een goed pensioen en dus een doelmatig pensioenstelsel, met slechts de noodzakelijke kosten. Daarbij spelen veel bovengenoemden de rol van adviseur. En die zou zich zuiver op het werknemersbelang richten? Dream on!