ikzelf

Alle waanzin die ik heb moeten zien, hoe alles instrumenteel wordt, hoe doelen en middelen, feiten en meningen, constant door elkaar worden gehaald, soms, wellicht vaak zelfs bewust, met opzet: ik moet er iets mee. Dat is de diepere motivatie hier mijn teksten neer te zetten. Na een studie (sciences, UvA) kwam ik terecht in een backoffice functie bij een grote uitgeverij, waar ik snel naar de ondernemingsraad ging voor diversiteit en breedte en later omzwaaide naar het pensioenfonds. In die sector heb ik een jaar of tien gewerkt. Ons pensioenstelsel is naar mijn smaak in zoveel opzichten tekortschietend dat ik daarover het nodige kwijt moet. Daarbij ga ik ook teksten opstellen over allerlei andere onderwerpen die te maken hebben met mens en maatschappij. Met de eerste zin van deze tekst bedoel ik ook dat veel mensen zich niet bewust zijn van hun drijfveren. Dit valt bij zeer veel mensen te onderkennen – van jihadgangers tot entrepreneurs, van kantoorvolk tot populisten, van hipsters tot voetbal hooligans – en heeft volgens mij veel te maken met onze cultuur, waarin waarden spelen die niet goed in woorden worden gevangen. Volgens mij is dit nogal relevant: de evolutie heeft ons karmisch bedeeld met de taak om taal kloppend te krijgen met de wereld. Daar zijn we nog lang niet mee klaar! Taal is in allerlei opzichten gekoppeld aan de conditioneringen van onze jeugd en roept – dan ook – voortdurend standaard, pavlov, reacties op die samengaan met een illusie van individuele authenticiteit. Om dit enigszins te omzeilen ga ik een boel aforismen opnemen die hopelijk zo cryptisch zijn geformuleerd dat de neiging to peinzen de taalmodule tot stilstand brengt. Ik blog, want uiteindelijk is er niets dan taal.        Albert-Jan Voskamp